Asafetida

Przepis na asafoetidę z Indii z szpinakiem, panirem i jogurtem

Region / kultura: Indie | Czas przygotowania: 30 minut | Czas gotowania: 30 minut | Porcje: 4

Wprowadzenie

Ten przepis ożywia tradycyjne danie, które łączy unikalne smaki asafoetidy, przyprawy dobrze znanej w kuchni indyjskiej ze względu na jej ostry aromat i zdolność do dodania głębi potrawom. Połączenie świeżości szpinaku, kremowości paneer lub ricotty oraz mieszanki przypraw sprawia, że ten przepis oferuje rozkoszne doznania dla podniebienia. To danie wegetariańskie, które nie kompromituje smaku i przynosi kawałek indyjskiej tradycji kulinarnej na Twój stół.

Historia

Użycie asafoetidy w kuchni sięga tysięcy lat w kuchni indyjskiej. Często używana jest jako substytut czosnku i cebuli, które są unikane w niektórych tradycyjnych dietach. Ten przepis, z połączeniem szpinaku, paneeru i bogatej mieszanki przypraw, jest inspirowany północnoindyjskim daniem Palak Paneer. Z czasem ewoluował, inkorporując lokalne składniki i preferencje, co zaowocowało prezentowaną dzisiaj wersją.

Składniki

250 g (8 oz) świeże liście szpinaku
1 łyżka suszonych liści fenugreek, opcjonalnie
250 g (8 oz) panir lub ricotty
olej do głębokiego smażenia
1 łyżka ghee
0,5 łyżeczki kurkumy
1,5 szklanki gorącej wody
0,25 łyżeczki czarnuszki
mała szczypta asafoetidy, opcjonalnie
1 łyżka mielonego koriandru
0,5 łyżeczki mielonej papryki chili
0,5 łyżeczki drobno startego świeżego imbiru
1 łyżeczka soli
0,5 łyżeczki cukru
1 szklanka jogurtu

Jak przygotować

Umieść dobrze umyte liście szpinaku w rondlu razem z wodą, która się do nich przylega. Jeśli używasz liści fenugreek, dodaj je również. Przykryj rondel i gotuj na parze, aż szpinak będzie miękki.
Dobrze odsącz szpinak i drobno go posiekaj.
Pokrój ser w kostkę i połóż go na bibule przez kilka minut, aby wchłonął nadmiar wilgoci z powierzchni.
W małej głębokiej patelni rozgrzej wystarczającą ilość oleju do smażenia kostek sera.
Dodaj łyżkę ghee do oleju, aby nadać mu dodatkowego smaku.
Gdy olej jest bardzo gorący, smaż po kilka kostek sera na raz.
Przygotuj mieszankę kurkumy i jednej szklanki gorącej wody. Gdy kostki sera zrobią się bladozłote, wyjmij je z oleju za pomocą cedzaka i wrzuć do wody z kurkumą.
Powtarzaj proces smażenia, aż wszystkie kostki sera zostaną usmażone. Pozwól im namoczyć się w wodzie z kurkumą przez około pięć minut, następnie odcedź.
W rondlu rozgrzej około dwóch łyżek oleju i dodaj czarnuszkę, asafoetidę, koriander, paprykę chili i imbir.
Mieszankę przypraw krótko podsmaż, uważając, aby ich nie przypalić.
Dodaj posiekany szpinak i sól do rondla. Mieszaj przez minutę lub dwie, następnie dodaj około pół szklanki gorącej wody i cukier.
Gotuj mieszankę na wolnym ogniu przez pięć minut.
Dokładnie wymieszaj jogurt, a następnie dodaj go do mieszanki ze szpinakiem i dokładnie wymieszaj.
Dodaj usmażone kostki sera i gotuj na wolnym ogniu przez kolejne dziesięć minut.
Podawaj danie gorące z ryżem lub chapatis.

Warianty

proszek asafoetidy
asafoetida
hing
diabelska guma
ferula
foetida
jedzenie bogów
heeng
imguva
Dla wersji wegańskiej zastąp paneer tofu i użyj alternatywy jogurtu bez nabiału. Dodanie garści orzechów nerkowca podczas smażenia może wprowadzić interesującą teksturę i bogactwo do dania.

Porady i Triki Kulinarne

Aby wzmocnić smak dania, upewnij się, że paneer lub ricotta jest smażona na złocisto, co dodaje uroku teksturze. Użycie świeżego szpinaku jest kluczowe do uzyskania żywego koloru i smaku tego dania. Mała szczypta asafoetidy wystarczy, więc używaj jej oszczędnie, aby nie przytłoczyć innych smaków.

Propozycje Podania

To danie najlepiej podawać na gorąco, w towarzystwie ryżu lub chapatis. Dodatek plasterków cytryny może dodać odświeżającego aromatu, wzmacniając smaki.

Techniki Gotowania

Kluczowe techniki w tym przepisie obejmują gotowanie na parze szpinaku, smażenie paneeru lub ricotty, aby uzyskać złocistą skórkę, oraz duszenie przypraw, aby uwolnić ich smaki.

Substytuty Składników

Jeśli asafoetida nie jest dostępna, można użyć niewielkiej ilości czosnku lub cebuli w proszku jako substytutu. Jako inny profil smakowy szpinak może zastąpić jarmuż.

Przygotuj z wyprzedzeniem

Mieszankę ze szpinaku można przygotować z wyprzedzeniem i przechowywać w lodówce. Dodaj usmażony paneer i delikatnie podgrzej przed podaniem, aby zachować teksturę sera.

Pomysły na Prezentację

Podawaj w głębokim naczyniu, dekorując wirowym kremem i posypując drobno posiekanymi liśćmi kolendry. Dodatek plasterków cytryny dodaje koloru i wybuchu smaku.

Łączenie z innymi potrawami

To danie świetnie komponuje się z lekkim, chrupkim białym winem lub orzeźwiającym lassi, aby zrównoważyć bogactwo przypraw.

Instrukcje Przechowywania i Podgrzewania

Przechowuj pozostałości w szczelnym pojemniku w lodówce przez maksymalnie dwa dni. Delikatnie podgrzej na kuchence lub w mikrofalówce, dodając trochę wody, jeśli mieszanka zgęstnieje.

Informacje o wartości odżywczej

Kalorie na porcję

Każda porcja tego dania zawiera około 250 kalorii, co czyni je umiarkowanie kaloryczną opcją odpowiednią na danie główne.

Węglowodany

To danie jest stosunkowo ubogie w węglowodany, głównymi źródłami są szpinak i niewielka ilość cukru. Całkowita zawartość węglowodanów w porcji wynosi około 10 gramów, co czyni je odpowiednią opcją dla osób monitorujących spożycie węglowodanów.

Tłuszcze

Tłuszcze w tym przepisie pochodzą z paneeru lub ricotty, oleju używanego do smażenia i ghee. Podczas gdy paneer dostarcza zdrowych tłuszczów, użycie oleju do smażenia zwiększa zawartość tłuszczu. Wybór smażenia na płytko lub użycie mniej oleju może zmniejszyć ogólną zawartość tłuszczu. Całkowita zawartość tłuszczu w porcji wynosi około 15 gramów.

Białka

Paneer lub ser ricotta to doskonałe źródło białka, co czyni to danie dobrą opcją dla wegetarian szukających zwiększenia spożycia białka. Całkowita zawartość białka w porcji wynosi około 14 gramów.

Witaminy i minerały

Szpinak to potęga witamin i minerałów, w tym witaminy A, witaminy C, żelaza i wapnia. Dodatek jogurtu również dostarcza wapnia i probiotyków, wzmacniając profil odżywczy dania.

Alergen

Ten przepis zawiera produkty mleczne (paneer lub ricotta i jogurt), które są powszechnymi alergenami. Osoby z alergią lub nietolerancją na nabiał powinny unikać tego dania lub szukać odpowiednich substytutów.

Podsumowanie

Ogólnie to danie oferuje zrównoważoną mieszankę składników odżywczych, w tym białka, zdrowych tłuszczów oraz niezbędnych witamin i minerałów. To pożywne danie, które nie kompromituje smaku.

Podsumowanie

Ten przepis oferuje rozkoszne połączenie smaków i tekstur, tworząc satysfakcjonujący posiłek, który wnosi esencję kuchni indyjskiej na Twój stół. Dzięki korzyściom odżywczym i elastyczności w dostosowaniu do potrzeb dietetycznych, to wszechstronne danie, które może być cieszone przez wielu.

Jak zdobyłem ten przepis?

Pierwszy raz, gdy zobaczyłem ten przepis, byłem przez niego oczarowany. Nigdy wcześniej nie słyszałem o asfetydzie, ale opis w starym książce kucharskiej, którą natknąłem się na pchlim targu, mnie zaintrygował. Książka była podarta i wypłowiała, a strony żółknęły z upływem czasu, ale słowa w środku były nadal jasne i wyraziste. Gdy czytałem przepis na asfetydę, wiedziałem, że muszę się nauczyć, jak ją zrobić.

Zawsze pasjonowałem się gotowaniem, od kiedy byłem małą dziewczynką pomagającą mojej matce w kuchni. Kochałam sposób, w jaki jedzenie mogło łączyć ludzi, wywoływać wspomnienia i tworzyć radość. Postanowiłam więc opanować sztukę robienia asfetydy.

Pytałam się ludzi, ale nikt wydawał się nie wiedzieć zbyt wiele o tej tajemniczej przyprawie. Dopiero gdy odwiedziłam mały sklep z przyprawami na rynku, w końcu znalazłam to, czego szukałam. Właściciel sklepu, starszy pan z błyskiem w oku, powiedział mi, że asfetyda to ostra przyprawa używana w kuchni indyjskiej, aby dodać głębi i smaku potrawom. Dał mi małą torbę przyprawy i kazał mi eksperymentować z nią w moim gotowaniu.

I tak zrobiłam. Dodałam szczyptę asfetydy do swoich curry, gulaszy i zup, i byłam zdumiona, jaką przemianę smakową przyniosło to. Była ziemiasta, wyrazista i lekko cebulowa, z nutą czosnku. Byłam uzależniona.

Ale chciałam się dowiedzieć więcej. Chciałam poznać tradycyjny sposób robienia asfetydy, zrozumieć jej historię i znaczenie. Postanowiłam więc odnaleźć starszą kobietę w wiosce, która była znana z swojej wiedzy w dziedzinie sztuki kulinarnej.

Nazywała się pani Patel i przyjęła mnie do swojego domu z otwartymi ramionami. Gdy siedzieliśmy w jej przytulnej kuchni, otoczeni aromatami przypraw i ziół, zaczęła opowiadać mi historię asfetydy.

"To przyprawa, która była używana od wieków w kuchni indyjskiej" - wyjaśniła. "Pochodzi z żywicy rośliny rosnącej w górach Afganistanu i Iranu. Żywica jest suszona i mielona na drobny proszek, który jest potem używany w gotowaniu."

Pani Patel pokazała mi, jak zrobić asfetydę od podstaw. Zabrała mnie do swojego ogrodu, gdzie miała mały kawałek roślin asfetydy rosnących. Zbierała żywicę i suszyła ją na słońcu, a następnie mieliła ją na proszek, korzystając z tradycyjnego kamienia do mielenia.

Proces był żmudny i czasochłonny, ale końcowy efekt był tego wart. Domowa asfetyda miała głębię smaku, którą wersje kupowane w sklepie nigdy nie mogły dorównać. Była bogata, aromatyczna i pełna złożoności.

Gdy gotowałam z panią Patel, dzieliła się ze mną swoimi ulubionymi przepisami, które używały asfetydy. Zrobiliśmy dal, gulasz z soczewicy przyprawiony asfetydą, kminem i nasionami gorczycy. Zrobiliśmy aloo gobi, curry z ziemniaków i kalafiora przyprawione asfetydą i kurkumą. I zrobiliśmy sambar, pikantny gulasz warzywny z dużą ilością asfetydy.

Każde danie, które przygotowaliśmy, było objawieniem. Asfetyda dodała unikalnej głębi i złożoności smakom, podnosząc dania na zupełnie nowy poziom. Byłam zdumiona wszechstronnością tej skromnej przyprawy i wpływem, jaki miała na przygotowane przez nas dania.

Żegnając się z panią Patel, podała mi mały słoik z domowym proszkiem z asfetydy, wraz z ręcznie napisaną notatką szczegółowo opisującą przepisy, które gotowaliśmy razem. Opuściłam jej dom z wdzięcznością za wiedzę, którą się ze mną podzieliła, i podekscytowaniem, aby kontynuować eksperymentowanie z tą magiczną przyprawą w moim własnym gotowaniu.

Przez lata kontynuowałam robienie asfetydy stałym elementem mojej kuchni. Podzieliłam się przepisami i technikami, które nauczyłam się od pani Patel z moją własną rodziną i przyjaciółmi, przechodząc tradycję robienia tej starożytnej przyprawy od zera.

Patrząc wstecz na moją podróż, aby nauczyć się robić asfetydę, zapełnia mnie wdzięczność za doświadczenia i wiedzę, którą zdobyłam po drodze. Gotowanie zawsze było moją pasją, a nauka, jak robić tę wyjątkową przyprawę, tylko pogłębiła moją miłość do sztuki kulinarnej.

Więc następnym razem, gdy natkniesz się na przepis, który cię zaintryguje, nie bój się zanurzyć i odkrywać. Nigdy nie wiesz, jakie kulinarne skarby możesz odkryć w drodze. Smacznego gotowania!